dinsdag 26 februari 2013

NRC 2009 januari


Wilskracht is een kracht omdat er energie voor nodig is, voedsel dus, glucose. Het suikergehalte in het bloed daalt na lichamelijke inspanning, maar ook als mensen zichzelf geestelijk moeten beheersen – als ze bijvoorbeeld erg hun best doen om een goede indruk te maken, niet te discrimineren, niet te veel geld uit te geven, niet te veel te snoepen, of hun overweldigende emoties zoals agressie en doodsangst te beheersen. Daarna lukt het hun ook minder goed om zichzelf nóg eens op die manier in te spannen. Maar als ze een suikerhoudend drankje drinken, gaat het wel weer beter, schreef een team Amerikaanse psychologen begin vorig jaar in Journal of Personality and Social Psychology (februari 2007). En dat komt echt door de suiker, niet doordat mensen daar een goed humeur van krijgen.
Hoewel de hersenen slechts twee procent uitmaken van de totale massa van het lichaam, schrijven de psychologen, verbruiken ze wel twintig procent van de calorieën. Als mensen zich echt moeten concentreren, blijkt dat moeilijker te lukken als ze weinig glucose in het bloed hebben. Er is ook onderzoek waaruit blijkt dat crimineel gedrag samenhangt met een gemankeerde glucosehuishouding, en criminelen beschikken vaak over een zeer gebrekkige zelfcontrole.
De onderzoekers benadrukken dat ze het consumeren van grote hoeveelheden suiker geen goede strategie vinden om de wilskracht te vergroten. Ze zien meer in eiwitten of complexe koolhydraten als energiebron. De psychologen vragen zich ook af of streng lijnende mensen wel genoeg glucose in het bloed hebben om hun dieet vol te kunnen houden, maar daar hebben ze geen onderzoek naar gedaan.
(Ellen de Bruin)

http://en.wikipedia.org/wiki/Ego_depletion